Sevgili Öğrenciler, Sevgili Veliler, Notre-Dame de Sion Eğitim Topluluğunun Sevgili Üyeleri,
Yirmi yıl önce İstanbul’u ilk kez katetmek üzere genç bir Fransızca öğretmeni olarak çalıştığım Ankara’dan Haydarpaşa Garı’na indiğimde, bir tiyatro stajına katılmak için geldiğim “Notre-Dame de Sion”u nefes nefese kalmış bir hâlde keşfettiğimde, bir gün yönetiminin bana emanet edileceğini nasıl tahmin edebilirdim?
Yaşamlarımızda ipler kimin elinde bilemiyorum; ama yolum sizlerle yani siz sevgili öğrenci ve velileri ile eğitim topluluğunun sevgili üyeleriyle kesişinceye dek kaderime yön veren tesadüflere ne denli teşekkür etsem azdır.
Seleflerimin olağanüstü mirası karşısında sorumluluğum çok büyük. Bazı şahsiyetler olmasa, yaşamlarınız aynısı olmazdı. Bu durum benim açımdan Sœur Isabelle, Sayın Richard ve Arlette Tampigny ile Sayın Yann de Lansalut için geçerli. Her biri, kendi döneminde kendi tarzıyla bana temel bir değer aktardı. Güvenleri, söz ve sezgileri olmaksızın, bugün ben aranızda olamazdım.
Prestijli Notre-Dame de Sion Lisesinin müdürü olarak atanmış olmanın onuruna ahlaki bir zorunluluk ekleniyor: Seleflerimin saygıya değer eğitim ve kültür mirasına layık olduğumu göstermek; bu çatı altında fiilen oluşturduğumuz topluluğun bütünlüğünü koruyup haftanın beş günü birlikte yaşamaya özen göstererek, her birinizin kendi açılımını gerçekleştirmesi, potansiyeli ve yetkinliklerinin farkına varması, büyümesi ve kendi içindeki en iyi yönleri geliştirmesi için tek tek gerekli olanı sunmak üzere her şeyi şahsen hayata geçirmek.
Günden güne, insan zekâsı, duygusal zekâ, karşı tarafı dinleme, iyi niyet, dış dünyaya açılım ve her birinin farklılıklarına saygı gibi tek gerçek zekâya dayalı Sion karizmasına özgü değer ve teamüllerin devamlılığın bir parçası olmayı hedefliyorum. Bunlar, kişisel olduğu kadar mesleki açıdan da kendi itici gücümü oluşturan bir dizi ilke ve samimi kanı…
Dengemiz için en temel insani ve fiziksel bağlardan bizi mahrum bırakan on sekiz aylık sağlık koşullarından sonra, toplum yaşamımıza geri döneceğimize göre, hep birlikte istisnai bir eğitim-öğretim yılı yaşayacağız. Birbirimizin varlığından, doğrudan etkileşimlerden oluşan normal yaşamımıza “yeniden uyum sağlayacağımızdan” bile bahsetmeye cesaret edebilirim. Hepimizin alışkanlığını kaybettiği bu bağlamda, toplum ve okul yaşamının çerçevesinden uzak kaldığımız iki yıldan sonra ortak uyum sürecimizi teşvik etmek için diyalog esas olacaktır.
İşimiz kolay olmayacak; ama yolun sonundaki başarıdan hiç şüphem yok. Ayrıca biliyorum ki yakında 2020-2021 yıllarını tarihî bir bakışın dinginliği ve mesafesiyle ele alacağız.
Notre-Dame de Sion’un talepkârlık düzeyi kovide meydan okuyacak ve biz bu çılgın deneyimin karmaşık sonuçlarını bir güce, verimli bir toprağa, yaşamlarımızdaki ek bir kazanıma dönüştürme zorluğunun hep birlikte üstesinden geleceğiz. Yaşadıklarımızı küçümsemeyelim ve bizi bekleyen bu güzelliğe doğru güvenle yürüyelim. Bu güzellikte hep birlikte ve adım adım eşlik ettiğimiz öğrencilerimizin çeşitli yönelimleri, yaşama dair seçimleri, kişisel gelişimleri ve gelecek planlarının her zaman heyecan verici keşfi var.
Alexandre Abellan
Lise Müdürü
