Dürüst olmak gerekirse ilk başta bu etkinliğe bilet alıp almamak konusunda tereddütlüydüm, yine de biletimi alıp geldim ve gerçekten hiç «keşke...» dediğim bir an olmadı.
Aksine «iyi ki» dememe sebep olan birçok konuşma dinledim; farklı fikirlerle ve yeni bilgilerle tanıştım, bunlar ders kitaplarındakilerden farklıydı ve bu nedenle de değerliydiler. Ayrıca, İstiklal Marşı’nın okunmasından saygı duruşunda bulunulmasına; konuşmacıların farkındalıklarından Evrencan Gündüz’ün yaratıcı performansına kadar etkinlik boyunca Cumhuriyet Bayramı’nın etkileri sonuna kadar hissedildi. Gerçekten de Hande Demirel’in dediği gibi «Cumhuriyet Bayramını kutlamak için en güzel yer» lerden biriydi TEDx.
Bestami Köse tek kelimeyle MUHTEŞEM bir konuşma yaptı. Ben artık «genç» sınıfına girdiğimden veya en azından babam bana öyle davranmaya başladığı zamandan beri hep seyahat etmek, gezmek, dünyayı dolaşmak gibi hayallerim var. Benim bu istek ve hayallerimin gerçeğe dönüştüğünü Bestami’de görünce bu beni daha da heveslendirdi ve motive etti. Çocukken en büyük isteği yalnızca Hatay Merkez’i görmekken şimdi dünyanın birçok yerini gezmiş bir insan olmasını çok takdir ettim ve onu örnek aldım.
Öte yandan Aslı Şafak’ın konuşması... Verdiği mesajlarla insanın suratına gerçeği bir tokat gibi yapıştırdı. Çok can alıcı bir yerden giriş yaptı ve gerçekten tespitlerinin doğruluğu karşısında kendimi güçsüz hissettim. Teknolojiye ve modern hayata tutsaklığımızı anlatan, günlük hayatımızdan da bahseden örnekler verdi Aslı Şafak. Bu, hem bu konuya karşı duyarlılığımı arttırdı hem de beni korkuttu ama bu korku insanı harekete geçiren o korkulardan biri oldu. Henüz kredi kartım olmadığı için kendimi şanslı hissetim. Telefonuma verdiğim önceliği de geri aldım hatta.
Son olarak Ayşe Şule Bilgiç’in konuşmasına değinmek istiyorum. «Hayallerinizin peşinden gidin ve içinizdeki çocuğu hapsetmeyin, ona her zaman kulak verin.» Hayallerin peşinden gitme kısmı hem babam hem de Bestami Köse ile örtüştürebileceğim ve her yaştan insanın kendi hayali için ele alabileceği bir motivasyon cümlesi. Diğer taraftan; benim adıma 17 yaşında biri olarak, içimdeki çocuğu hapsetmek için erken görünebilir ancak bunun hayat ve yaşanmışlıklarla alakalı bir durum olduğunu düşünüyorum. Yine de kendi adıma konuşmamakla beraber çevremde, içindeki o heyecanı kaybetmiş, o çocuğa kulak vermeyi bırakmış çok fazla «yetişkin» olduğunun farkındayım. Konuşmacının buna dikkat çekmesi ve kendi yolculuğundan örnekler vermesi; üstelik bunları yüzünde insanın içini ısıtan bir gülümsemeyle ve o sıcacık ses tonuyla yapması, kişisel konuşmak gerekirse beni ve «kolektif» olarak tüm salonu da etkiledi.
Alara Kamelya Ergene, 11C
